ศ.นพ.ประกิต วาทีสาธกกิจ เลขาธิการมูลนิธิรณรงค์เพื่อการไม่สูบบุหรี่ เปิดเผยว่า สาเหตุที่คนอายุก่อน 20 ปีเสพติดบุหรี่เกือบทั้งหมด เพราะสมองส่วนหน้าสุด ซึ่งทำหน้าที่เกี่ยวกับการคิดอย่างมีเหตุผล การควบคุมพฤติกรรม การตัดสินใจที่ดีในการแก้ปัญหา โดยจะปรับความสมดุลระหว่างการตอบสนองตามสัญชาตญาณ แรงผลักดันจากภายใน และปฏิกิริยาทางอารมณ์กับการคิดอย่างมีเหตุผลนั้น จะพัฒนาเต็มที่หลังจากอายุ 20-25 ปี วัยรุ่นจึงมีความเสี่ยงต่อการตอบสนองทางอารมณ์ ทำให้อาจจะทำสิ่งต่างๆ โดยไม่ได้คิดถึงสิ่งที่จะเป็นผลตามมาจากการกระทำนั้นๆ
       

ไม่เพียงแค่ประเทศไทยเท่านั้นที่มีปัญหาเด็กติดเกมส์ แต่ที่อื่นๆทั่วโลกเองก็ประสบปัญหานี้ทั้งนั้น หากเด็กขาดสมาธิ ไม่รู้จักการแบ่งเวลาที่ดี และขาดการรับผิดชอบ ไม่เว้นแม้แต่ประเทศเกาหลีใต้ที่ตอนนี้อุตสาหกรรมเกมส์เป็นรายได้หลักของประเทศถึง มีมูลค่านับแสนล้านบาท แต่รัฐบาลเกาหลีใต้เองก็ยังมองว่าปัญหาเด็กติดเกมส์เป็นปัญหาใหญ่ที่พวกเขาควรเร่งแก้ไข จึงได้มีการยื่นมติสภา เสนอให้มีร่างกฏหมายความคุมพิเศษกับเกมออนไลน์เกิดขึ้น ให้เท่าเทียมกับการควบคุมเรื่องการพนันและยาเสพย์ติด

   จากการศึกษาในสัตว์พบว่าพฤติกรรมที่สัตว์แสดงออกเป็นผลสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น ผ่านความทรงจำในระดับพันธุกรรม โดยการทดลองแสดงให้เห็นว่า เหตุการณ์ร้ายๆ มีผลกระทบต่อดีเอ็นเอในสเปิร์ม ซึ่งส่งผลสมองและพฤติกรรมของทายาทในรุ่นถัดๆ มา
       

การเล่นโซเชียลเน็ตเวิร์กในปัจจุบันมีเทคโนโลยีที่พัฒนาขึ้นและมีผู้สนใจ เล่นกันเป็นจำนวนมาก ส่งผลให้มีการโพสต์ การแชร์ข้อมูลต่าง ๆ ผ่านโซเชียลเน็ตเวิร์กมากมายทั้งเรื่องในแง่บวกและแง่ลบที่สามารถเข้าถึง กลุ่มผู้เล่นอย่างกว้างขวาง และด้วยความยอดนิยมไม่รู้ว่าใครเป็นใครเหล่านี้เองได้ก่อให้เกิดผู้ที่มี พฤติกรรมหนึ่งที่เราเรียกว่า “สต๊อกเกอร์” มาติดตามสอดส่องเป้าหมายเพื่อวัตถุประสงค์ที่ดีและไม่ดี บางครั้งอาจมีอันตรายถึงแก่ชีวิตของผู้เล่นที่รู้เท่าไม่ถึงการณ์

อ่านเรื่องของสาวน้อยฮานอยคนหนึ่งจากเวียดนามเน็ต บริดจ์ แล้วรู้สึกว่าเป็นเรื่องดีๆ

ที่ น่าจะถ่ายทอดสู่กันฟัง เผื่อมันจะปลุกพลังคนรุ่นใหม่ให้ลุกโชนขึ้นมาได้บ้าง เหตุที่เข้าไปอ่านก็เพราะพาดหัวเรื่องที่บอกว่า "เด็กสาวเวียดนามเดินทางไปใน 25 ประเทศ ด้วยเงิน 700 เหรียญสหรัฐ"

ชื่อเต็มๆ ของเด็กคนนี้คือ เหงียน ทิ ขาน เวียน น่าจะเป็นเด็กที่มีอะไรพิเศษบางอย่างในตัว เพราะเธอเข้าเรียนชั้นมัธยมที่โรงเรียนสำหรับเด็กที่มีความสามารถพิเศษใน สังกัดมหาวิทยาลัยแห่งชาติฮานอย

พอเรียนจบแทนที่จะสมัครเข้าเรียน ต่อระดับมหาวิทยาลัย เธอกลับเลือกเดินทางไปทำงานที่มาเลเซีย ทำงานไปเกิดความรู้สึกเบื่อขึ้นมา สิ่งที่

วาบขึ้นมาในความคิดของเธอคือการเดินทางไปยังประเทศอื่นๆ บางประเทศ